Kelderzwam

Uiterlijk

De kelderzwam bestaat uit schimmeldraden en een vruchtlichaam. De dwarsdoorsnede van de schimmeldraden is zeer klein. De strengen van schimmeldraden zijn soms zichtbaar aan de oppervlakte van het hout, ze kleuren eerst wit en later worden ze geelbruin tot donkerbruin. Het vruchtlichaam heeft een dikte van ongeveer 2 tot 4 millimeter en is geelbruin met een lichtere rand.

Ontwikkeling

De sporen van de kelderzwam komen tot ontwikkeling op hout dan minimaal 24% vocht bevat, dit kan verschillen per houtsoort. De schimmeldraden dringen tot diep in het hout door en kunnen zich ook ontwikkelen op stenen of betonnen muren. De kelderzwam is voor de ontwikkeling afhankelijk van vocht en de optimale ontwikkelingstemperatuur is 23°C.

Schade

De kelderschimmel vormt stoffen die de celwanden van het hout aantasten. Hierdoor wordt het hout zacht en kunnen balken hun draagkracht verliezen en kunnen vloeren doorzakken. Aangetast hout kan bruinachtig verkleuren, men spreekt dan van bruinrot. Verder ontstaan in het hout krimpscheuren.

Wering en bestrijding

Als wering maatregel kan men een te hoog vochtgehalte (bouwkundig) opheffen. Bij schade dient het aangetaste hout volledig te worden verwijderd, tot 1 meter buiten de zichtbare aantasting. Hierna kan het overgebleven en nieuwe hout behandeld worden met fungiciden (=bestrijdingsmiddelen voor schimmels). De bestrijding van de kelderschimmel is vanzelfsprekend het meest effectief wanneer die door een deskundige en daartoe bevoegde bestrijdingstechnicus wordt uitgevoerd.